พันธะไอออนิก ( Ionic bond ) หมายถึง พันธะระหว่างอะตอมที่อยู่ในสภาพอิออนที่มีประจุตรงกันข้ามกัน
ซึ่งเกิดจากการเคลื่อนย้ายอิเล็กตรอน 11 ตัว
หรือมากกว่า จากอิเล็กตรอนวงนอกสุดของอะตอมหนึ่งไปยังอีกอะตอมหนึ่ง
เพื่อให้จำนวนอิเล็กตรอนวงนอกสุด ครบออกเตต
ซึ่งเกิดขึ้นระหว่างอะตอมของโลหะกับอโลหะ
โดยที่โลหะเป็นฝ่ายจ่ายอิเล็กตรอนในระดับพลังงานชั้นนอกสุดให้กับอโลหะเนื่องจากโลหะมีค่าพลังงานไอออไนเซชันต่ำ
และอโลหะมีค่าพลังงานไอออไนเซชันสูง
ดังนั้นพันธะไอออนิกจึงเกิดขึ้นระหว่างโลหะกับอโลหะได้ดี กล่างคือ
อะตอมของโลหะให้เวเลนต์อิเล็กตรอนแก่อโลหะ แล้วเกิดเป็นไอออนบวกและไอออยลบของอโลหะ
เพื่อให้เวเลนต์อิเล็กตรอนเป็นแปด แบบก๊าซเฉื่อย
ส่วนอโลหะรับเวเลนต์อิเล็กตรอนมานั้นก็เพื่อปรับตัวเองให้เสถียรแบบก๊าซเฉื่อยเช่นกัน
ไอออนบวกกับไอออนลบจึงดึงดูดระหว่างประจุไฟฟ้าต่างกันเกิดเป็นสารประกอบไอออนิก( Ionic
compuond ) ดังนี้....อ่านเพิ่มเติม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น